Φυσιολογικός Τοκετός: Η Φύση του ανθρώπου

Ο πρώτος αγώνας του ανθρώπου είναι ο αγώνας για τη ζωή του, για τη γέννησή του!!
Ο φυσιολογικός τοκετός είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να γεννηθεί ο άνθρωπος εφόσον δεν υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις (μητέρας ή παιδιού) που να επιβάλλουν την καισαρική τομή.

Η φύση της γυναίκας τόσο σωματικά όσο και ορμονικά αλλά και ψυχολογικά, είναι τέτοια που να μπορεί να γεννάει τη ζωή, άρα να γεννάει με φυσιολογικό τοκετό. Μετά από κάθε τοκετό, δίνεται η ευκαιρία στη γυναίκα να «ξαναγεννηθεί» και αυτή!

Κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνας που περνάει κατά τη διάρκεια της κύησης, η γυναίκα συνειδητοποιεί, ωριμάζει, και προετοιμάζεται για τον ερχομό του νέου μέλους της οικογένειας.

Ακόμα και η διάρκεια της ανθρώπινης εγκυμοσύνης, 40 εβδομάδες, δείχνει το πόσο πολύπλοκη διαδικασία είναι για τον ανθρώπινο νου.

Ο άνθρωπος από δύο κύτταρα δημιουργείται… μεγαλώνει στη μήτρα και γεννιέται… αυτή η διαδικασία της γέννησης θα ήταν καλό να χαρακτηρίζεται από σεβασμό σ´αυτή την ιερή στιγμή που θα καλωσορίσουμε τη νέα ζωή στον κόσμο.

Η φυσιολογία του τοκετού χαρακτηρίζεται από την αυτόματη έναρξή του, μεταξύ 37ης-42ης εβδομάδας και την εξέλιξή του χωρίς παρουσία παθολογικών καταστάσεων.

Ο τοκετός έχει τρία στάδια:

Το πρώτο στάδιο, χωρίζεται στο λανθάνον στάδιο, όπου μπορεί να διαρκέσει ακόμα και κάποιες μέρες, χαρακτηρίζεται από ήπιες συστολές της μήτρας, όπου στόχο έχουν την εμπέδωση της προβάλλουσας μοίρας του εμβρύου (συνήθως το κεφάλι), δηλαδή την είσοδο της κεφαλής του εμβρύου στην πύελο (λεκάνη) της μητέρας.
Όταν οι συστολές της μήτρας γίνουν περιοδικές και χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένη διάρκεια και συχνότητα (κάθε 3’, διάρκειας 40’’), ο τοκετός έχει πια «οργανωθεί», και λέμε ότι βρίσκεται στο ενεργητικό στάδιο, όπου κύριο χαρακτηριστικό και στόχος είναι η ολοκλήρωση της διαστολής του τραχήλου.

Μέσα από το άνοιγμα αυτό του τραχήλου, θα περάσει για να γεννηθεί το έμβρυο στο δεύτερο στάδιο του τοκετού, που ονομάζεται εξώθηση. Καλό θα είναι το στάδιο αυτό να γίνεται αυθόρμητα και να υπάρχει η υπομονή από την μαιευτική ομάδα για την ομαλή εξέλιξη και αυτού του σταδίου που θα οδηγήσει το νεογνό πια στην αγκαλιά της μητέρας του!!

Και ενώ οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο τοκετός τελείωσε μόλις γεννηθεί το νεογνό, ο τοκετός ιατρικά ολοκληρώνεται
με το τρίτο στάδιο, δηλαδή με την γέννηση και του πλακούντα (υστεροτοκία), του οργάνου αυτού που έτρεφε το έμβρυο, και που λειτουργούσε ως «φίλτρο» για την υγεία του εμβρύου καθ´όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Είναι πολύ σημαντικό σε όλη τη διάρκεια του τοκετού να υπάρχει σεβασμός προς την επίτοκο -(γυναίκα που γεννάει)- έμβρυο, να δημιουργούμε δηλαδή περιβάλλον ήρεμο με χαμηλό φωτισμό, ζέστη και ηρεμία, ώστε να βοηθούμε την γυναίκα να εκκρίνει τις «καλές ορμόνες» – ενδορφίνες της (ενδογενή οπιούχα), ώστε να εκκρίνονται φυσικά οι ορμόνες του τοκετού (ωκυτοκίνη-ορμόνη της αγάπης) για να κάνει συστολές η μήτρα.

Σημαντικό είναι επίσης την ώρα του τοκετού, να υπάρχει ηρεμία για την υποδοχή του νεογνού, εάν δεν υπάρχει ιατρικός λόγος, το νεογνό να πάει κατευθείαν στην αγκαλιά της μητέρας του και να έχει επαφή δέρμα με δέρμα. Αυτό βοηθάει στη θερμορρύθμιση του νεογνού (βγαίνει από το περιβάλλον της μήτρας 37 βαθμούς, στο εξωτερικό περιβάλλον, περίπου 23) και επίσης να ρυθμίσει τον καρδιακό του ρυθμό, ακολουθώντας το ρυθμό της καρδιάς της μητέρας του καθώς επίσης και την αναπνοή του, γι’ αυτό συστήνεται και η καθυστερημένη απολίνωση του ομφαλίου λώρου (να παίρνει ταυτόχρονα οξυγόνο τόσο από τον ομφάλιο λώρο, όσο και από το δικό του αναπνευστικό σύστημα).

Ο τοκετός είναι μια διαδικασία τόσο σωματική, όσο και ορμονική αλλά και ψυχολογική. Ο εχθρός του τοκετού είναι ο φόβος… ο φόβος του άγνωστου…

Μέσα από τις συναντήσεις προετοιμασίας, η γυναίκα θα ενημερωθεί, θα κατανοήσει τι συμβαίνει και πώς θα βοηθήσει το παιδί της και το σώμα της για να μην φοβάται και τελικά στόχος μας είναι Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ…ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΖΩΕΣ!!